“Jeetje, mam, is dat niet confronterend”, appte mijn dochter, toen ik haar de foto’s van mijn schoenen stuurde. En dat is het inderdaad. Van Lida moest ik toch echt mijn schoenen en laarsjes tellen. Ik stelde het uit, maar uiteindelijk heb ik het tóch gedaan en maar meteen foto’s gemaakt. En dit zijn nog maar alleen mijn winterschoenen.
Koopverslaving
Pfff…. Wat is dat toch, zo’n hoeveelheid, zo’n koopverslaving. Ik ben gaan graven in mijn geheugen en kwam een paar dingen tegen. Zoals veel meisjes van mijn leeftijd kreeg ik rond mijn veertiende kleedgeld. Daar moest ik echt alles van kopen. Ik ontdekte dus de uitverkoop en ook de sport om met weinig geld mijn kleding te kopen, volgens mijn eigen smaak. Nu eens niet die van mijn moeder, die totaal geen smaak had en ook niet in kleding geïnteresseerd was. Als puber zette ik me daar tegen af. Ik wilde er wèl verzorgd en aardig uit zien.
Tweedehands
Later, ik was begin dertig, ontdekte ik de eerste tweedehands winkel. Daar kocht ik een zwarte leren rok, die ik nu nog steeds heb en draag! En, zoals ik al eerder schreef, ik stond voor de klas, gaf Frans en wilde de Franse cultuur doorgeven en vond dan ook dat ik elke dag iets anders, niet saais, aan moest. Ook al omdat de meeste collega’s van me in verwassen spijkerbroek en t shirt liepen. Gaandeweg winkelde ik steeds meer in kringloopwinkels en tweedehands winkeltjes. Met stapels kwam ik, tot voor kort, dan thuis. Weliswaar deed ik ook veel weg, maar de kasten werden steeds voller.
Vinted –En toen ontdekte ik Vinted. Dàt was pas verleidelijk. Thuis kon ik zoeken op merk, kleur, maat en zelfs ‘nieuw met prijskaartje’. En dat deed ik dan ook. Zoals een echte verslaafde soms midden in de nacht. Tot augustus dit jaar. De knop moest om en de knop ging ook om. Tot nu toe. En het gaat goed, soms met moeite. Afgelopen zaterdag was er een Megaswap van Clothing the Loop. Daar mag je zo maar kleding inleveren en meenemen. Ik mocht van mezelf wat dingen meenemen, zomerkleding en 1 blauwe trui. Daar ben ik dan super gelukkig mee.
Een grijze bandplooibroek – Tot nu toe gaat het dus goed, maar wat niet echt handig is, dat is dat ik afgelopen jaar van maat 40/42 naar maat 36/38 ben gegaan. En dat betekent, dat ik nu wel minstens 5 fijne herfst/winter broeken weg heb moeten doen. Soms kun je ze met een truukje wel wat strakker maken, maar in dit geval zwabberden ze rond mijn toch al afwezige billen. Zag er niet uit, dus weg er mee. Ik zal de winter dus door moeten met wat ik heb. Voorlopig nog wel genoeg, maar ik heb grote behoefte aan een grijze bandplooibroek.
Geen kleding meer kopen, een jaar lang. Uit alle hartverwarmende reacties blijkt, dat ik echt niet de enige ben met dat plan. Ook mijn dochter heeft nu sinds 1 oktober zo’n jaar achter de rug en nòg staat ze niet te popelen om weer van alles aan te schaffen. Nee, nu kijkt ze kritisch naar de herkomst en het materiaal. Dus zo bijzonder ben ik echt niet.
Tot nu toe vind ik het eigenlijk alleen maar spannend om nieuwe combinaties te bedenken om, zoals één van jullie dat noemde, te winkelen in mijn eigen kledingkast. Maar het is nog pas herfst; zou ik dat echt deze winter gaan volhouden? We gaan het zien….. Groet, Christine
Meer weten over schoenen? 😊
Volgens mij gaat het me helemaal lukken om zeker komende jaar geen kleding te kopen. Deze zomer ging mijn favoriete en goed passende merk failliet 😢. Wegens mijn gezondheid is het niet makkelijk om de stad in te gaan op zoek naar vervanging. Voor mij dus eerder een probleem dan een uitdaging om geen kleding te kopen
Ik vind het voor u een makkie met al die schoenen en een kast vol kleding
Het is pas een uitdaging met veel minder van dat alles
Niet helemaal mee eens.
Die drang, gewoonte of instelling is nog wel aanwezig denk ik.
Ze is goed bezig om nu nieuwe combinaties te bedenken en dat is ook een uitdaging.
Als kind zijnde, kreeg ik nieuwe schoenen in september voor de winter daar moest ik het mee doen tot mei dan kreeg ik zomer schoenen. Bij ons in de buurt was dat heel gewoon. Alle vaders werkten bij de Hoogovens en hadden ongeveer dezelfde salaris. Er waren er bij met 7 kinderen, die hadden het niet ruim en in de buurt werd kleding geruild en weg gegeven aan de andere buren, zo kon het zijn dat je een jurk aan had van je buurmeisje.
Dood normaal vonden wij dat.
Nu is dat ondenkbaar.
Reactie van Cynthia.
Schoenen kopen is sinds ongeveer 5 jaren echt een issue, een probleem voor me. Ik kende mijn maat, maat 39, maar vaak moet ik toch uitwijken naar maat 40 soms zelfs 41 of 42.
En dan nog passen ze niet. Ik pas ze in de winkel en loop er een stukje mee.
Denk ik dat zit goed dan koop ik ze en draag ze thuis nog voor 1 of 2 uurtjes.
Vaak moet ik dan afhaken.
Soms hou ik ze maar knellen ze later toch nog. Dan koop ik maat 42 en doe vooraan krantenpapier maar dat gaat op den duur pijn doen aan mijn tenen.
Ik had een vriendin en die droeg crocks. Die zag ik in de winkel en nu loop ik al 2 jaren op lila crocks.
Ik ben werkeloos dus dat is geen punt dat ik er niet representatief bij loop. Ik was allang blij dat ik schoenen had voor als het in de winter zou sneeuwen.
Ik heb op een forum van een damestijdschrift wel eens gehad over mijn probleem. En of de oorzaak ligt in het openstellen van de grenzen in Europa vanwege de Europese Unie. Italiaanse vrouwen hebben kleinere voeten dan de andere vrouwen uit West-Europa heb ik wel eens gelezen. Een Italiaanse met schoenmaat 39 heeft in Nederland een andere schoenmaat kopen dacht ik wel eens. En schoenen maat 39 uit Italie kunnen Nederlandse vrouwen niet passen dacht ik toen.
Is dat waar? Mijn gedachtengang? Zit daar waarheid in?
Groet. Cynthia
Dag Cynthia, in een goede schoenenzaak kun je je voeten checken op de juiste lengte en breedtemaat. Nooit blind op de maat afgaan. Merken kunnen verschillende uitkomsten geven. Ook je voeten veranderen door de jaren heen. Verder is materiaal ook heel belangrijk bij hoe de schoen zit. Succes.
Misschien is een meetmaatje een handig artikel voor je Cynthai!
Ik gebruik het zelf voor mn kinderen, je kunt de binnenmaat van de schoen dan opmeten. Want inderdaad zit er wel verschil tussen de ene of andere 39. Schoenen van Xsensible zijn ook fantastisch vind ik zelf, kost wat in de aanschaf, maar ze lopen heerlijk. Ook in verschillende breedtematen beschikbaar.
Ben je bekend met de ketting kleding ruil tassen? . Wellicht is er in jouw woonplaats ook een ketting. Zie www. clothingloop. org
Ik haal regelmatig mooie kleding uit de tassen, stop er dan weer wat in zodat mijn kledingkast niet voller wordt.
Tja, vroeger….. Ik ben geboren in 1954. De naoorlogse generatie en Nederland in opbouw. Grotere gezinnen met alleen vaders die het geld verdienden. Ook ik moest wachten tot de kinderbijslag binnen was voordat er iets nieuws gekocht kon worden en liep soms rond met gaten in de schoenzolen….als het eraf kon werden schoenen naar de schoenmaker gebracht. Zomers liepen we vaak in plastic waterschoenen, dat was goedkoper. Toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik 2 nieuwe kledingsetjes: een rode en donkerblauwe plooirok met daarbij een wit en rose bloesje. Ik vond het vreselijk maar het was niet anders. Ik herinner me een klasgenootje die steevast op donderdag gewisseld had van kleding. Strak stramien in die tijd. Maandag, dinsdag en woensdag hetzelfde aan en op donderdag vrijdag en zaterdag idem. De zondag was dan voor “zondagse” kleding.
Modezaken wisselden 2x per jaar van collectie. Toen ik zelf geld verdiende zag je dan ook dat men bij een nieuw seizoen 1 of 2 nieuwe sets kocht en deze dan ook bij ieder feestje/verjaardag droeg totdat het “daagse” kleding werd.
Toen mijn kinderen naar school gingen werd merkkleding ineens belangrijk. Moeders reden op woensdagmiddag naar een wat verder gelegen stad omdat daar een Bijenkorf zat. Ikzelf was als kind al ijdel maar thuis was praktische kleding vooral belangrijk. Toen ik als herintreedster weer ging werken kon ik. me weer wat uitleven in nette kleding. In mijn gezin heb ik nooit merkkleding belangrijk gevonden en is ook nooit een issue geweest. Ik heb mijn kinderen vooral hun eigen smaak laten ontwikkelen. Een dochter koopt en verkoopt ook veel via Vinted maar is nu met kinderen de stad in geweest omdat het belangrijk is dat ze hun eigen keuzes leren maken.
Later heeft het ergens een vlucht genomen. Beïnvloeden we elkaar door steeds met een andere outfit te verschijnen? Komt het door de welvaart, gezinnen met 2 verdieners, moeders die werken en er leuk willen uitzien en dit ook voor hun kinderen willen? Invloed van social media, de opkomst van fast fashion? Opvallend dat het een mindset is geworden. Ook bij mij….
voorbeeld: onlangs viel er een uitnodiging voor een huwelijksjubileumfeest op de mat. Eerste gedachte was dat ik iets nieuws moest kopen. Ik was dus al druk met online rondkijken. Nergens voor nodig het feestvierende stel had ik in geen jaren gezien en zal ik ws ook niet snel weerzien. Dus geshopt in eigen kast en inmiddels (het feest is geweest) had ik wel meer items in mijn kast die ik naar het feest had kunnen dragen. Toch betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik bedenk dat bepaalde kleding wel leuk zou zijn en dan weer webshops langs ga. Tot nog toe niets gekocht, ook ik heb voldoende en als gepensioneerde niet heel veel nodig. Punt is denk ik vooral de knop omdraaien en een andere mindset creëren.
Wat betreft schoenen: ik heb 20 paar schoenen. Dat zijn zomer-en winterschoenen inclusief nette (met een klein hakje) die ik bewaar voor gelegenheden. Wat mij opvalt bij de foto van Christine is dat het vooral heel veel praktische schoenen zijn. Zoveel heb je toch niet nodig.😉
Niet helemaal mee eens met Annie.
Die drang, gewoonte of instelling is nog wel aanwezig denk ik, als ze het einddoel voor ogen houdt gaat het haar lukken.
Ze is goed bezig om nu nieuwe combinaties te bedenken en dat is ook een uitdaging.
Verder durft ze nu nog kritischer naar zich zelf te kijken.
Heel erg leuk om de blogs te lezen!
Ik heb geen koopverslaving en vind het ook leuk om er elke dag leuk en verzorgd uit te zien.
Dit jaar koop ik ook minder kleding of schoenen en vraag me iedere keer af als ik wat leuks zie: Heb ik het al of is het een aanvulling voor mijn garderobe? Kan ik het goed combineren?
Een voorbeeld: ik zag prachtige groene laarsjes met niet te hoge hak in de etalage staan. Deze zocht ik een aantal jaren geleden…niet gevonden.
En nu? Ik heb ze laten staan, ik heb 13 paar winterschoenen inclusief laarsjes en laarzen in neutrale kleuren en dat is prima.
Verder zag ik een mooi langer mouwloos vest in een prachtige kleur van een fijn merk: en heb deze ook laten hangen.
Ik had nl. dit seizoen al een leuk korter gilet( wel ander materiaal) in deze kleur gekocht.
Ik denk dan nog een dag na over deze gemiste kansen, maar ben trots op mezelf en vind me sterk.
Sinds een jaar of tien heb ik 2 keer een jaar helemaal niks gekocht. En een keer bleek er zomaar anderhalf jaar voorbij te zijn gegaan.
Wat ik nu doe? Als ik één kledingstuk koop, moet ik er van mezelf 3 weg doen.
Hierdoor denk ik meer na bij wat ik koop. Mensen denken dat ik dan op enig moment zonder kleding zit. Nou, ik kan je vertellen, dat gaat echt nog best lang duren😁
Dapper om de foto in te brengen. Het dwingt je om ‘objectief’ naar je spullen te kijken. Mogelijk ook meer van een afstand
Zo valt het mij op dat het (naar mijn idee)
“ veel van dezelfde schoenen” zijn. Zelfde vorm, zelfde kleur ( met een of twee uitzonderingen)
Ik ben benieuwd of de foto helpt om anders te kijken en minder te kopen.
Inderdaad heel dapper en leerzaam. Ik heb overzicht door een app met online kledingkast, daarnaast maak ik foto’s van mijn outfits. Dat geeft inzicht.
Niet om kritiek te hebben op Christine (Ik heb mijn eigen valkuilen) maar het viel mij ook op dat ik naast veel praktische schoenen (zie mijn vorige bericht) vooral veel dezelfde schoenen zag. Was dat ook niet zo bij de donkerblauwe shirts? 😉
Ik vond het nieuws op het NOS journaal een eye-opener, vooral omdat men de door ons weggegooide kleding en schoenen vrijwel niet meer kwijt kan. Heel goed dat je dit aangekaart hebt Lida en mooi dat er steeds meer aandacht voor is.
Ik heb niet bovenmatig veel kleding maar mijn valkuil is dat ik nogal eens “op voorraad” koop en daardoor al 12 nieuwe nog ongedragen kledingstukken in de kast heb. Daar zijn mijn voorraad nieuwe jeans en zwarte broeken (o.a. van het deze zomer failliet gegane modeconcern) niet bijgerekend. Daarnaast hangt er kleding in mijn kast die ik maar weinig draag. Als het achteraf toch een miskoop blijkt gooi ik het heel gemakkelijk weer weg. Dat moet anders!!
Leuk om deze serie te lezen! En Annie, denk je niet dat mensen met weinig kleren sowieso al weinig kleding kopen? Dan lijkt het me minder noodzakelijk – en ook een minder grote uitdaging – om minder kleding aan te schaffen.
Verder vind ik het ook leuk om de reacties te lezen. Opgegroeid in de jaren 70/80 herken ik ook nog dat kleding werd doorgegeven aan zusjes en buurmeisjes en vriendinnetjes en dat je elk jaar 1 paar winterschoenen had.
En ook dat er kinderen waren met maar 2 setjes. Een vriendin vertelde me eens dat ze vroeger steevast 2 identieke setjes winterkleding kreeg, de ene blauw en de andere bruin. De ene week was ze blij, want dan mocht ze het blauwe setje aan, de andere week moest ze zeer tegen haar zin de de bruine combinatie dragen. Zo karig was het bij ons thuis gelukkig niet, maar alle overdaad van nu is wel het andere uiterste.
Christine je bent goed bezig!
Ik hou van kleur en had in mijn ‘secretaressetijd’ bij elk gekleurd setje een paar passende pumps/schoenen. Nu willen mijn voeten de pumps niet meer 😉
Naast zwart in sportief, laars, klein hakje en degelijk, is de rest nog altijd kleur. Maar een wat gekrompen collectie. Een schoen past ook gewoon altijd ook als je wat afvalt of bijkomt. Maar ik koop geen schoenen die echt ingelopen moeten worden. Ze weet ondertussen wat werkt en wat niet. De laatste aanwinst was een lichtgroen laarsje van appelleer. Heerlijk hoe die zitten! Ze zijn van A Perfect Jane. Niet goedkoop, maar de sale was een uitkomst.
Mijn voetbedekkers worden gepoetst, gelapt totdat het niet meer kan. En als ik op een model ben uitgekeken (wat nu steeds minder voorkomt) dan mag mijn zus, vriendin of anders de 2e hands winkel ervan genieten.
Ik heb maar beperkte plek in mijn kledingkast. Dus ik ga pas op zoek als een van mijn schatjes echt te oud en versleten wordt. Dat gebeurt wel het vaakst in de opruimperiode.
Dus Christine, draag ze lekker op en koop alleen nog als je de kleur niet meer hebt, of als ze versleten zijn.
Wegens inlegzolen koop ik dure schoenen en het aanvullen daarvan smeer ik vanwege de kosten uit. In het begin hield ik nog een aantal nette paren achter de hand voor feestjes, maar ook daar ben ik op terug gekomen. Geen enkele outfit is belangrijk genoeg om zere voeten aan over te houden. Voor de zomer draag ik ook wel instapschoentjes van een goed regenjassenmerk, want ook daar kunnen de eigen zolen in. Wat ik dan weer niet koop, zijn sneakers. Dat was een relatief goedkope oplossing geweest maar in sneakers voel ik me doodongelukkig. Al met al heb ik 12 paar schoenen inclusief sportschoenen en wandelschoenen, en pantoffels. Nog op de verlanglijst: leuke nette en een beetje “jonge” sandalen waar inlegzolen in kunnen.
In het begin bewaarde ik mijn oude schoenen, bedoel ik-